حمله به دوحه؛ پایتخت‌های اسلامی بیدار می‌شوند؟
عصر روز سه شنبه هجدهم شهریورماه، ساعت ۱۵ به وقت محلی، صدای چندین انفجار شهر دوحه پایتخت کشور قطر را لرزاند. ساعتی بعد رژیم اسرائیل به طور رسمی مسئولیت این تجاوز را برعهده گرفت.
طبق اخباری که تا کنون منتشر شده، هدف اصلی حمله جلسه برخی از رهبران حماس بوده است که برای بررسی آخرین پیشنهاد آمریکا برای آتش بس در غزّه گرد هم جمع شده بودند. ظاهراً در این تجاوز شش نفر -پنج عضو گروه حماس و یک افسر امنیتی قطر- به شهادت رسیده و تعدادی دیگر نیز مجروح شده‌اند.
نخست وزیر رژیم صهیونیستی و وزیر جنگ این رژیم با صدور بیانیه‌ای مشترک اعلام کردند حمله به خاک قطر به تلافی عملیات روز دوشنبه در بیت‌المقدس انجام شده است. در این عملیات شهادت طلبانه که توسط دو مبارز فلسطینی انجام گرفت، شش صهیونیست کشته شدند.
حمله هوایی اسرائیل به دوحه با اطلاع آمریکا انجام شده است. فارغ از هماهنگی تل‌آویو و واشنگتن در سطوح بالای سیاسی، امنیتی و نظامی، حضور گسترده ارتش آمریکا در پایگاه هوایی العدید که در مجاورت دوحه قرار دارد، دلیل دیگر این اطلاع و هماهنگی است.
این اطلاع نشان می‌دهد که ترامپ به راحتی می‌توانسته مانع این حمله شود امّا ترجیح داده است به آن چراغ سبز نشان دهد. چنین تصمیمی بدون شک سؤالات و ابهاماتی جدی درباره رابطه کشورهای عربی با واشنگتن ایجاد خواهد کرد. کشورهایی که اغلب از نظر امنیتی وابستگی قابل توجهی به آمریکا دارند و حتی میزبان پایگاه های نظامی این کشور نیز در خاک خود هستند اما حتّی چنین ارتباطی نیز در بزنگاه‌هایی همچون حمله عصر سه‌شنبه به دوحه، نمی‌تواند برای حفظ امنیت و تمامیت ارضی آنان در برابر خوی تجاوزکارانه باند جنایتکار حاکم بر سرزمین های اشغالی کارساز واقع شود.
حمله هوایی به قطر نشان داد دولت اسرائیل و شخص نتانیاهو برای فرار از شکست های خود از اینکه دایره تنش و جنگ را گسترده تر سازند ابایی ندارند. شکست رژیم در رسیدن به اهداف خود در غزّه و موج گسترده اعتراضات داخلی و مطالبه برقراری آتش بس، از جمله عواملی است که دولت نتانیاهو را به سوی ماجراجویی جدید سوق داده است.
عملیات شهادت‌طلبانه در بیت‌المقدس نشان داد این رژیم چقدر از درون شکننده و آسیب پذیر بوده و ناچار است با چنین تجاوزهایی، این شکنندگی را به حاشیه توجهات براند. اما مهم‌ترین نکته در این ماجرا آن است که یک کشور اسلامی دیگر مورد تجاوز رژیم صهیونیستی قرار گرفته و این ماجرا نشان می دهد هیچ کشوری در منطقه از جاه طلبی‌ها و جنایات این رژیم در امان نیست.
بی‌عملی کشورهای اسلامی در برابر جنایات رژیم در غزّه، زمینه را برای گسترش تجاوزات آن فراهم کرده است. امروز کشورهای منطقه علی رغم تمام اختلافات، با یک دشمن مشترک مواجه هستند. دشمنی که به پشتوانه حمایت آمریکا، هیچ حد و مرزی برای خود قائل نیست. پس‌از حمله به دوحه، کشورهای اسلامی منطقه باید به طور جدی از خود بپرسند آیا وقت بیدار شدن و اقدام نرسیده است؟