تبادل اسرا و تثبیت پیروزی مقاومت
تبادل گسترده اسرا میان مقاومت فلسطین و رژیم صهیونیستی در چارچوب توافق شرم‌الشیخ، نقطه عطفی در جنگ دو ساله اخیر به شمار می‌رود؛ رخدادی که نه‌تنها پایان دو سال جنگ فرسایشی در غزه را رقم زد، بلکه پیام‌های سیاسی و راهبردی مهمی درباره توازن جدید قدرت در منطقه در خود دارد.
در ظاهر، توافق شرم‌الشیخ با میانجی‌گری دولت آمریکا و برخی کشورهای عربی برای پایان دادن به درگیری‌ها طراحی شد، اما در واقع نردبانی برای فرار نتانیاهو از بن‌بستی که دو سال جنگ بی‌نتیجه برایش ساخته بود توصیف می‌شود. جنگی که نه موجب نابودی حماس شد، نه به بازگشت اسیران اسرائیلی از طریق عملیات نظامی انجامید و نه کنترل کامل تل‌آویو بر نوار غزه را ممکن ساخت.
دونالد ترامپ با طرح «صلح» خود کوشید آنچه را اسرائیل در میدان نبرد به دست نیاورد، از مسیر دیپلماسی برای آن فراهم کند. با این حال، نتیجه نهایی بیش از هر چیز بازتاب شکست منطق قدرت نظامی اسرائیل و پیروزی مقاومت فلسطین است.
مقاومت در طول دو سال محاصره و بمباران، با پایداری مثال‌زدنی توانست رژیم اشغالگر را به پذیرش آتش‌بس وادار کند. گردان‌های قسام در بیانیه‌ای اعلام کردند که دشمن با وجود برتری اطلاعاتی و نظامی در بازگرداندن اسرای خود از راه زور شکست خورد و همان‌طور که مقاومت وعده داده بود، اسرا تنها از مسیر مذاکره بازمی‌گردند. این جمله در واقع عصاره واقعیت میدان بود: شکست کامل راهبرد «توسل به زور» که از بدو تأسیس رژیم اسرائیل، مبنای امنیت این رژیم محسوب می‌شود.
تبادل اسرای فلسطینی، پیام انسانی و اجتماعی عمیقی داشت. صحنه‌های استقبال مردم غزه از فرزندانشان، نشان داد که جامعه فلسطینی با وجود سال‌ها جنگ، محاصره و ویرانی، همچنان از درون منسجم و استوار است. این بازگشت نه فقط آزادی افراد، بلکه احیای روح جمعی و حافظه تاریخی مقاومت بود؛ گویی هر اسیر آزادشده، نماد تداوم اراده ملت فلسطین است.
در سطح راهبردی، این تبادل نشان‌دهنده تثبیت بازدارندگی متقابل میان مقاومت و رژیم اشغالگر است. اسرائیل برای نخستین‌بار پذیرفت که بدون رضایت مقاومت، قادر به تحقق هیچ هدف میدانی یا انسانی نیست. این واقعیت، چهره ارتش اسرائیل را در افکار عمومی داخلی و جهانی به‌شدت تضعیف کرد و در مقابل، جایگاه مقاومت را به‌عنوان بازیگری تعیین‌کننده در معادله آینده فلسطین تقویت نمود.
توافق شرم‌الشیخ گرچه در ظاهر به نام صلح و آتش‌بس ثبت شد، اما در حقیقت اعترافی آشکار به پیروزی مقاومت بود؛ پیروزی اراده بر سلاح، پایداری بر تکنولوژی و ایمان بر اشغال. اکنون پرسش اصلی نه این است که آیا اسرائیل بار دیگر جنگ را از سر خواهد گرفت، بلکه این است که آیا می‌تواند پس از این شکست، مشروعیت ازدست‌رفته خود را بازسازی کند. در نهایت، تبادل اسرا بیش از یک معامله انسانی، نقطه تثبیت پیروزی مقاومت در برابر ارتشی بود که خود را شکست‌ناپذیر می‌پنداشت. این رخداد تاریخی نشان داد که در برابر اراده ملتی که برای آزادی خود ایستاده، هیچ قدرت نظامی‌ای تاب پایداری ندارد.