مادرها اصلاً از خود چیزی روایت نمیکنند. اصلاً بین آنها و خانواده و پارههای وجودشان، خودشان انگار اصلاً وجود ندارند. برای همین هم روایتشان بیش از آنکه روایت خودشان باشد، روایت بطن رویدادهایی است که در آن جاری شدهاند؛ درست مثل روایت قدمخیر در «دختر شینا».