نمایش 211 - 220 از 242
 محمدرضا پهلوی که از قدرت گرفتن دکتر محمد مصدق می‌ترسید به صورت محرمانه وی را در روز ۲۲ مرداد از نخست‌وزیری عزل کرد. |
 اولین اتفاق مهم در قطعنامه ۲۲۳۱ مطالبی است که در جمع‌بندی وین نیست اما در قطعنامه ۲۲۳۱ هست، که ایران رسماً اعلام کرده است ما آن را قبول نداریم و الزام‌آور برای ما نیست و برای خود حق تحفظ قائل هستیم. سئوال مهم این است که اگر... |
 تاملی در یک قلبِ معنا بیخود نیست که انقلابیگری، امروز، در دهه‌ی چهارم انقلاب، در ملتهب‌ترین شرایط بین‌المللی، از سوی انقلابیونِ نشان‌دار، حرکتی بر مدار «احساساتِ» بی‌پشتوانه، «شعار»های بی‌ثمر دور از «عقلانیت» معنا می‌شود… این، قطعاً «ارتجاع» است؛ ارتجاعِ اتوکشیده و شیک! |
 تهدیدات نظامی علیه ایران می‌تواند در مجامع بین‌المللی دست‌کم طرح و پیگیری شود و لااقل صدای اعتراض ایران به گوش نهادهای بین‌المللی و افکار عمومی جهانی برسد. چطور می‌شود این گونه تهدیدات، تهدیدی برای صلح و امنیت بین‌الملل به حساب نیایند؟ |
 در خصوص سخنان بسیار مهم رهبری انقلاب در دیدار با دانشجویان نکاتی وجود دارد که به اختصار بیان می شود: |
 یک عده میگویند تاریخ به احترام محمد جواد ظریف خواهد برخاست و یک عده دیگر میگویند تاریخ در قضاوت خود ظریف را کنار فتحعلی شاه به هنگام امضای ترکمانچای قرار خواهد داد! |
 چندی پیش در ضیافت رئیس جمهور با استانداران، آقای دکتر روحانی با گریزی به سالروز ولادت امام حسن مجتبی(ع) مطلبی را بیان کردند که جای بسی تامل و موشکافی دارد. رئیس جمهور در این جمع چنین می گویند: امام حسن(ع) می‌خواهند به ما یاد بدهند که باید به مصلحت امت و خواست مردم و جامعه توجه کرد و به نفع امت و جامعه اسلامی تصمیم گرفت. |
 سرلشگر «رعد الحمدانی» فرمانده سابق گارد ریاست جمهوری صدام، در مصاحبه با «روسیا الیوم» می گوید: «قرار بود نیروهای عراقی 10 تا 20 کیلومتر در عمق خاک ایران و در طول 1350 کیلومتر مرز دو کشور نفوذ کنند تا سران ایران نیروهای خود را به طرف مرز‌ها اعزام نمایند. این شرایط می‌توانست به نهضت آزادی، مهدی بازرگان و یارانش در ایران اجازه دهد که کنترل تهران را در دست بگیرند.» |
 اختصاصی/ شاید اکثر اختلاف نظرهایی که در مورد موفقیت آمیز بودن یا نبودن مذاکرات هسته ای و بیانیه لوزان سوئیس در بین سیاسیون، حامیان آنها و اصحاب رسانه وجود دارد مربوط به نوع تلفظ همین عبارت باشد. |
 وقتش شده این درخت سی ساله میوه دهد. او در یک خطِّ پرفرازونشیبِ سیاسی و اجتماعی از آثارِ منتقدِ انقلابیِ نیمه‌مأیوس، عبور کرد و به «چ» رسید. وقتش است حاتمی‌کیا به ما بگوید انسانِ ایرانیِ امروزی کیست و کجاست و چه می‌کند و قرار است چه کند. |