در نقدی که آوینی در باب سینما سامان میدهد، نسبت با مدرنیته نیز به چشم میخورد. هرچند او تربیت شدهی رشتهی کارگردانی نبود، اما با تعهد انقلابی به سینما قدم گذاشت؛ چرا که سینما به تفکر در باب تحولات سیاسی ایران کمک میکند. آوینی با عنوان سردبیر مجلهی فرهنگی سوره، اندیشهای آزاد را میپرورد که اسباب مزاحمت برای بخشی از طبقهی حاکمه را فراهم میکند؛ طبقهای که ترجیح میدهند او را در نقش جمع و جور و قالب محصور «کارگردان فیلمهای تبلیغاتی» ببینند.