خط بطلان «سفیران امید» بر روایت ایران‌ستیزان

کارنامه نهایی کاروان ورزشی کشورمان در سومین دوره مسابقات آسیایی جوانان در بحرین عمق درخشان نتایج را نشان می‌دهد: حضور ۲۳۹ ورزشکار ایرانی در کاروان ایران با شعار «سفیران امید» در ۲۴ رشته، کسب ۷۶ مدال‌ در ۱۹ رشته، صعود ۱۶ پله‌ای نسبت به دومین دورۀ بازی‌ها در نانجینگ چین، قرار گرفتن در رده چهارم آسیا بعد از چین، ازبکستان و قزاقستان. نکتۀ جالب توجه آنکه از مجموع کل ورزشکاران ایرانی اعزام شده به مسابقات حدود ۷۰ درصد موفق به کسب مدال شدند و کاروان ایران بخصوص در رشته‌های تیمی نتایج درخشانی داشته است.

مقایسۀ این میزان مدال‌آوری با دورۀ گذشته حاکی از یک رشد ۹۵۰ درصدی در مجموع مدال‌هاست. این همۀ ماجرا نیست! حسب آنچه رسانه‌ها عنوان کرده‌اند ۴۷ درصد مجموع مدال‌های کاروان ایران توسط دختران ایرانی کسب شده است. با این توضیحات کاروان ورزشی جوانان ایرانی پرافتخارترین سابقۀ خود را در این مسابقات رقم زده است. تحلیل این موفقیت در شرایط چند سال اخیر کشور از دو جهت حائز اهمیت است. نخست مقایسۀ وضعیت فعلی و واقعیتی است که در متن میدان و توسط دختران و پسران ایرانی رقم خورده با تصویری که نظام رسانه‌ای بدخواهان و ایران‌ستیزان از وضعیت فعلی ایران ارائه می‌دهند.

طبق روایت بدخواهان، ایران امروز چیزی نیست جز یک اجتماع منفعل و دل‌مرده؛ جامعه‌ای که آینده و فردایی برای خود نمی‌بیند. بر همین مبنا هم تلاش و نشاطی در آن جریان ندارد. از نگاه این منطق بدخواهانه، ایران امروز یک موجود ضعیف است که احتمالا نه تنها در ساحت ملی بلکه در ساحت منطقه‌ای و بین‌المللی هم نه اینکه توانی نداشته باشد بلکه حتی اراده و انگیزه‌ای هم برای کنش‌گری ندارد.

حال این تصویر توهمی را مقایسه کنید با واقعیتی که جوانان ایرانی در همین یک سال اخیر نه فقط در ورزش بلکه حتی در میدان علم رقم زده‌اند؛ یک واقعیت پرافتخار و بالنده و درست نقطۀ مقابل لفاظی‌های بدخواهانه. جوان ایرانی در میدان مشغول پاسخ به گستاخی‌هاست.

نکتۀ مهم دیگر آنکه این موفقیت‌های درخشان در موقعیتی حاصل می‌آید که بدخواهان و ایران‌ستیزان در چند سال اخیر از هیچ تلاشی برای به کنج عزت راندن و شکستن کمر ایران فروگذار نکرده‌اند. از تحریم و فشار اقتصادی گرفته تا حتی جنگ و تجاوز نظامی. در اوج این فشارها و حرمان‌ها و یاس‌آفرینی‌هاست که خروجی عملکرد جوانان ایرانی در میدان‌های مختلف از علم و ورزش گرفته تا معرکۀ نظامی از حد عادی و معمولی فراتر می‌رود. او در این معرکه نه تنها قالب را تهی و میدان را خالی نکرده بلکه با قوتی بیش از پیش پای کار ایستاده؛ سرکنگبین دشمن صفرا فزوده.

از افسر جوان دهۀ شصتی و دهۀ هفتادی نظامی پای سامانه‌های دفاعی و موشکی تا عضو تیم ملی ورزشی کشور همه یک هدف مشترک دارند: برافراشتن و اهتزاز پرچم ایران عزیز به‌عنوان نماد امید و آزادگی و ایستادگی! نام کاروان ورزشی ایران را درست انتخاب کرده بودند. این جوانان به معنای واقعی کلمه سفیران امیدند و ایران فردا با این جوانان قله‌ها را فتح خواهد کرد.