چند روز پیش که روز شهادت امام علی (ع) بود من هم مثل خیل عزاداران این روز، پیراهن روشنم را از تن کندم و پیراهن سیاه به تن کردم. سر ظهر که برای رفتن به مسجد از خانه بیرون آمدم و زیر تابش آفتاب راه رفتم چنان داغ شدم که یک لحظه خواستم برگردم و به مسجد نروم. پیراهن مشکی من انگار به تنهایی تمام نور خورشید را به خود جذب می کرد و تن من را می سوزاند.

در آن لحظات به تنها چیزی که فکر می کردم این بود که خانم های محجبه که با چادر مشکی که تن آنان را کاملا می پوشاند و طبیعتا چندین برابر یک پیراهن مردانه گرما را به خود جذب می کند چگونه در این آفتاب سوزان در جامعه رفت و آمد می کنند، روزه می گیرند،‌بچه داری می کنند، خرید می کنند و ...؟

قصدم از نوشتن این چند خط این بود که به خودمان یادآوری کنم این خانم ها به هر دلیلی،چه عادت و چه عقیده، به هر حال چادر به تن دارند و با پوشاندن تن خود از انحراف اخلاقی جامعه جلوگیری می کنند و یا از آن می کاهند و این موضوع در روزگاری که هر خانم یک ساپورت می پوشد و با تن نمایی خود به جان اعتقادات جوانان جامعه افتاده است، حقا و انصافا قابل تقدیر است. مخصوصا حجاب خانم هایی که چادر را درست سر می کنند و واقعا قواعد پوشیدگی اسلامی را رعایت می کنند را باید مورد تقدیر قرار داد. من فقط خواستم تشکر کنم ...

متشکرم...  

داود حسینی